مادران وقتی دوستان پسرانشان به موفقیت خاصی میرسند٬ به آسانی به آن ها حسادت می کنند.
معمولا هر مادر در وجود پسرش بیشتر از پسر٬ خودش را دوست می دارد.
شرمنده ام مادر.
میگویی ترسیدی اگر راستش را بگویی دست روی ت بلند کنم شاید حق با تو باشد٬ میخواهی ببخشمت فرصتی دیگر بدهم تا جبران کنی اما میدانی به کسی فرصت نخواهم داد٬ بعد از این چهار سال دوباره مردی خواهم شد که وقتی شبها میان شلوغی طعم الکل و سیگار، طعم لب دخترکی معصوم را جستجو میکنم.
خیلی سال است که گریه نکرده ام حال هم قصد گریه ندارم اما برای روزی می نویسم که شاید یادت کنم و قطرهی باران که آرام آرام راه خودش را روی پوست داغ من پیدا کند و پائین رود.
میگویی روزی خدا خواهی شد٬ شاید برای این یک انسان را می کشی تا قاتل صدایت کنند حتی برایم مثل روز روشن است میلیون ها انسان را می کشی تا فاتح باشی اما هرگز نمی توانی تمام انسان ها را بکشی تا خدا شوی...!
چه بگویم مگر نمی بینید٬ او شما را می بیند و غبطه نمی خورد. از این بابت ستایشش می کنید! ولی وی به ستایش شما احتیاجی ندارد او فقط دور دست را می بیند که شما را نمیبیند که نمی بیند!